Herkes misin? Hiçkimsesin.

   İnternette gezinirken bu resim dikkatimi çekti. Çok şey anlatıyor yahu. Bir çizim altı ucu ama konuştu adeta o an için bana. Her zaman farklı olduğunu söylersin birileri sana meydan okurken birileri de sana yol açar kendini gerçekleştirebilmen için. Yardımcı olabilene, Hakikaten bunu başarabilene helal olsun da bir de tekerine çomak sokanlar var ki kellelerini uçurasım geliyor. Israrla yürüdüğün yolun yanlış olduğunu söyler durur. Yahu yanlışsa neden yanlış bir söyle be arkadaş.. Yok yok yanlış yoldasın... Buralar sana göre değil, ezilirsin, bilmem ne yaparlar seni falanlaar filanlaaar...
   Ya bir yol aç ya da yoldan çekil diye bir kitap vardı. Cuk mu oturdu ne o kitabın adı buraya. Cidden öyle ama evet hata olabilir ama şöyle yap böyle daha iyi olur diye sen de bir çözüm yolu göster bu sebepsiz muhalefetlik niye?
   Bir de kendi hayatlarından örnek verirler. Bak ben kaç senedir memurum maaşım belli, iznim belli, nerde çalıştığım belli, odam bile var bana ait.... E ne olmuş odan var ama  kafada örümcek ağları oluşmuş artık.. Her gün aynı yerde aynı insanla aynı çayı içerek aynı ekrana bakarak en kötüsü de her sene aynı maaşı alarak 20 senedir aynı pozisyonda aynı Ahmet, Mehmet olarak çalışmışsın işte. Bir fark mı var senden üstün olduğumu yahut olacağımı neden düşünmekten korkuyorsun? Senin 15. senende aldığın maaşı ilk mesai yılımda alacağım için mi bu caydırma çabası nedir anlamadım ki?
   Kendi kendinin ne yapmak istediğine karar vermişsen olay bitmiştir arkadaş. Sen ne istersen o dur. Senin hayatına resimdeki bu kahverengi kenar çizgileri olan sıkıcı adamlar müdahale edemezler. Eğer onların bu diretmelerine veya yerinde saymış DENEYİMlerine kulak asarsan bırak kenar çizgilerini içini de boyarlar kahverengiye...
   Bırak sen onlardan farklı olanı yap da Annemin deyimiyle parmakla göstersinler. Arkadan da konuşsunlar bence bu harika bir şey kıskanılmak bunun adı... Başkalarının yapamadıklarını yap herkesleşmekten kurtul. Kafandaki düşünceyi söyle beğenilmedi mi gir başka yerde bir daha söyle. Pes ettiğin an herkesleşirsin çünkü. O zaman beynin örümcek ağlarına mekan olmaya mahkum olur işte.
   Saatlerce o insanlar için çalışsan ne? Onlar senin üzerine basıp da basamakları çıkacaklar sen yine ezilen sen yine köşe yastığı.
   Demem o ki içinizdeki heyecanı hiç söndürmeyin. Söndürmek isteyenler sizdeki ışığı gördülerse sıraya gireceklerdir. İzin vermeyin. Kendini gerçekleştirme diye bir basamak vardır ihtiyaçlar hiyerarşisinde -ki bu bence insan psikoloji için çok pozitif bir basamaktır.- o basamağı kendi ayaklarınızın üzerinde dimdik bir üst basamağa çıkın. Onların daha rahat çıkabilmeleri için trabzan olmayın.
( Bunu kendime yazdım aslında. Çok manidar geldi yazmak istedim düşünce uçar yazı kalır babında yani :) )