Mezun olup okuldan çıktık. Haytalık bitti. 2 yıl Bozcaada'da otel işlettim. Güzel ve eğlenceli vakitlerdi. Dostlar edindik, dost olduklarımızı terk ettik falan filan.
Başladık babamızın işine asıldık. Hala da asılıyoruz. El yanı olmasın dedik. Mutluyum da... Restorancılık foreva derken kendimizi reçel salça falan üretirken bulduk.
Şimdiki işim beni baya mutlu ediyor. Yerimi buldum. Ticareti zaten blogu kurarkenden istemişim demek ki geleneğin patronu demişiz.
Babam üretiyor, ben satış koluna bakıyorum. Günler nasıl geçiyor? Bilgisayar başında reklam ver bakalım, facebook ta kim takip ediyor etmiyor ayıkla, instagram postu yarat, fotoları düzenle falanna filanna...
Ama iyi işler çıkarıyoruz bence! Merak edenlere paylaşim bak!
Yeni olay bu artık. Doğal üretilmiş gıdaları tüketmek isteyen biz gibi bir toplum var oldukça biz de daha da güzel işler yaparız gibi görünüyor. İşte tek sorun her şeyi yekten kendimiz üretirken fazla tanıtıma zamanımız kalmıyor. Köylü teyzelere sesleniyorum burdan! Gelin ekmek var bizde bölüşelim, paylaşalım.
Geçenlerde bizim köye gittim. Orada bir genç akrabamızla konuşurken şöyle bir sohbet geçti:
Ben: Yahu genç kılar falan hep evde maddi sıkıntı çekiyorlar. Bize çalışmaya gelenler de durmuyor. Tarlaya gitmekten daha iyi şartlar sunuyoruz. Neden durmuyor bunlar?
Kız: Neden gelsinler ki? Tarlada iki çapa 4 muhabbet var!
Ben şok.
Aman abisi biz böyle iyiyiz hadi. Köy bozuldu demem o ki....
Bu bir girizgah olsun. Hamlamışız. Diyecek bir şeyim olduğunda gene gelicem!
Çav!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Evet dinliyorum:)